بررسی رونوشت‏های hla-g در سلول‏های تک هسته‏ای خون محیطی افراد سالم و دچار لوپوس و اثر اینترفرون گاما بر مولکول hla-g

هدف: این مطالعه بررسی اثر اینترفرون گاما بر بیان رونوشت‏های hla-g در سلول‏های تک هسته‏ای خون محیطی افراد سالم و مبتلا به بیماری خودایمن لوپوس اریتروماتوز سیستمیک است. مواد و روش‏ها: 20 نمونه خون از افراد دچار بیماری لوپوس اریتروماتوز سیستمیک و 15 نمونه از افراد سالم انتخاب شده و سپس با روش فایکول لایه مربوط به pbmc جداسازی شد. سلول‏های به‏دست آمده در مجاورت اینترفرون گاما به‏مدت 48 ساعت کشت داده شده؛ سپس توسط روش ترایزول، استخراج rna ازآن سلول‏ها و سپس تبدیل rna به cdna و انجام pcr چندگانه با به‏کارگیری همزمان آغازگرهای بتا- اکتین و hla-g انجام شد. در نهایت محصول حاصل الکتروفورز ارزیابی شد. نتایج: این مطالعه نشان داد که میزان نسبی رونویسی ژن hla-g در افراد مبتلا به لوپوس نسبت به افراد طبیعی بالاتر است. از طرف دیگر افزودن اینترفرون گاما/لیپوپلی‏ساکارید روی بیان این مولکول در سطح رونویسی تأثیر می‏گذارد؛ به‏گونه‏ای که رونویسی ژن hla-g در سلول‏های تک هسته‏ای خون محیطی افراد سالم و بیمار افزایش می‏یابد (05/0p≤). نتیجه‏گیری: رونویسی ژن hla-g تحت تأثیر اینترفرون گاما افزایش می‏یابد. این مشاهده با مطالعات قبلی هم‏خوانی دارد. این اثر بر سلول‏های pbmcs طبیعی و بیمار دیده می‏شود. تأثیر اینترفرون گاما/لیپوپلی‏ساکارید در القای رونویسی ژن hla-g در pbmcs افراد طبیعی بیش از بیمار است؛ با این حال میزان کلی رونویسی در سلول‏های بیمار دچار لوپوس اریتروماتوز سیستمیک بیش از طبیعی است.